Τους τελευταίους μήνες πήρα την απόφαση και ξεκίνησα να σχεδιάζω μία σειρά έτοιμων ρούχων. Είναι μία μεγάλη απόφαση γιατί η διαδικασία δημιουργίας μιας συλλογής ετοίμων ρούχων δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Δεν αρκεί, όπως οι περισσότεροι νομίζουν μία βασική αίσθηση του στυλ αλλά έχει πολλές παραπάνω απαιτήσεις, γιατί πολύ απλά πρέπει να λύσεις προβλήματα πριν αυτά εμφανιστούν! Όσο απαιτητική είναι αυτή η διαδικασία με έχει κάνει να αγαπήσω την δουλειά μου περισσότερο, βρήκα το απόλυτο νόημά της.
Το συναίσθημα αυτό, όμως, με έφερε αντιμέτωπη με μερικές αλήθειες. Χρόνια τώρα παρατηρώ την ποιότητα των ρούχων στην αγορά να πέφτει, καταλαβαίνω πως η μειούμενη αγοραστική μας δύναμη συντελεί σε αυτό, όμως...
Κάποτε όταν αγόραζα ένα καινούριο ρούχο ήταν σαν κάτι μαγικό να συνέβαινε μέσα μου, ένιωθα πως είχα κάτι πολύτιμο, ωραίο, με υπόσταση, η ύπαρξή του στην ντουλάπα μου και το ενδεχόμενο να το φορέσω με ενθουσίαζε. Σταδιακά το συναίσθημα, όμως αυτό περιορίστηκε σε συγκεκριμένα ρούχα. Τώρα πια, δεν υπάρχει. Η διαδικασία της δημιουργίας αυτής της συλλογής το έφερε στην επιφάνεια και κάπως έτσι ένιωσα πόσο πολύ μου έχει λήψει. Προσπαθώ, έκτοτε, να το βρώ.
Πρόσφατα, ανακάλυψα στη ντουλάπα μου ένα φόρεμα που είχα αγοράσει πριν, σίγουρα, 15 χρόνια και ήταν ιδανικό για μία κοινωνική εκδήλωση που θα παρεβρισκόμουν, οπότε, το αποφάσισα ν α το φορέσω. Το είχα αγοράσει από ένα ξένο brand που δεν υπάρχει πια. Νομίζω δεν το είχα φορέσει ποτέ, δεν ήταν τίποτα πολυτελές, ένα βαμβακερό εμπριμέ φόρεμα από ένα high street brand (όπως θα έλεγαν στην Αγγλία). Το συνδύασα και με ένα λευκό σακάκι από αυτά που κυκλοφορούν τώρα και ήμουν έτοιμη για την περίσταση. Ομολογώ, ανυπομονούσα να έρθει η μέρα να το φορέσω. Κι όταν ήρθε η μέρα και το φόρεσα, το πόσα καλά λόγια για την εμφάνισή μου αυτήν άκουσα, δεν θυμάμαι, αλλά δεν το θεωρώ και τυχαίο! Το φόρεμα είναι καλοσχεδιασμένο, από το print ως την τελευταία ραφή.
Μια μέρα επισκέφτηκα ένα μικρό κατάστημα με ελληνικά brands από αυτά που οι πιο πολλοί θεωρούν οτι είναι λίγο ακριβά και ύστερα πήγα στον κεντρικό εμπορικό δρόμο της περιοχής με όλα τα δημοφιλή brands ελληνικά και ξένα, αμέσως διαπίστωσα την διαφορά. Τα ρούχα στο μικρό κατάστημα τα ένιωθα ως ρούχα όπως παλιά, με υπόσταση, τα άλλα, "ε! Τίποτα ιδιαίτερο"!
Το πως φτάσαμε ως εδώ το εξηγεί σωστά το παρακάτω βίντεο: Παρακολουθήστε το εδώ.
Κι αναρωτιέμαι, η κατάσταση αυτή είναι προς όφελός μας; Και πόσο; Εφόσον, όχι μόνο αγοράζουμε , τελικά, πολύ ακριβά κάτι χαμηλής ποιότητας αλλά κι αυτό το φαινόμενο μας αλλοτριώνει από τα ρούχα μας, (έτσι μπορώ να περιγράψω το αυτήν την έλλειψη ενθουσιασμού). Θέλουμε να το αλλάξουμε; Εγώ είμαι διατεθειμένη να δώσω κάτι παραπάνω και να πάρω λιγότερα ρούχα κάθε σεζόν, μεταξύ μας, ήδη έχω ελαχιστοποιήσει τον αριθμό των ρούχων που αγοράζω καθαρά εξαιτίας της έλλειψης ενθουσιασμού. Νοσταλγώ τις εποχές που ένα ρούχο ανυπομονούσα να έρθει η εποχή του να ο βάλω ξανά ακόμα κι αν ήταν περσινό!
