Δεν μπορώ να δηλώσω σχεδιάστρια κοσμημάτων. Είμαι κόρη χρυσοχόου, που όταν δεν δούλευε στο εργαστήριο του, δούλευε στον πάγκο που είχε στο σπίτι. Μεγάλωσα μέσα στα δειγματολόγια των σχεδίων του, στα εργαλεία του, τα λάστιχα και τα κεράκια. Ήθελα πάντα να γίνω σχεδιάστρια μόδας αλλά ξεφύλλιζα τα περιοδικά με κοσμήματα και το πρώτο βιβλίο αφιέρωμα στην σχεδιάστρια κοσμημάτων Μαρουλίνα. Βοηθούσα στο εργαστήριο στο σχολείο αλλά και σαν φοιτήτρια. Κι όταν τελείωσα τις σπουδές μου ήθελα να μάθω λίγο από αυτήν την τέχνη. Με την αντίληψη που μου είχαν καλλιεργήσει οι σπουδές μου η μόδα και το κόσμημα δεν ήταν μακριά, μάλλον αλληλοσυνδέονταν.

Έτσι δημιουργήθηκαν αυτά τα σχέδια, ως μια προσπάθεια μου να μάθω. Είναι μια πρωτόλεια μελέτη στο μέταλλο και την σχέση του με το σώμα αλλά και το φως. Συρματερά σχέδια, αλλά και ανασυνδυασμός ξεχασμένων μοτίβων στα συρτάρια του εργαστηρίου, δουλεμένα στο χέρι με αγάπη και προσοχή στην λεπτομέρεια.